...ضـــــامن آهو...

 

در آن صحن قدیمی حــــرم

 

رو به روی پنجره فـــولاد

 

یکی جـــامعه میخواند

 

یکی رفت یکی ماند

 

که یک دفعه زنی داد زد آنجا...

 

و سر سر شد و پا پا

 

زنی چــادر مشکی به سرش بود

 

و دستی به روی پنجره دستی کمرش بود

 

کنار قد و بالای جوانی ک گمانم پسرش بود

 

فقط خیره ب اطراف ب آن دوروبرش بود

 

.....

 

لبی حرف نمیزد!!

 

ولی از سر و وضش به یقین بود مشخص

 

که از شهر دگر آمده مشهد

 

و با ناخن گریه همه ی پلک نگاهش شده رد رد

 

نگاهش متغیر شده و رفت ب سمت سر گنبد

 

و ناگاه صـــدا زد....

 

خــــدایا پسرم

 

وااای خــــدایا پسرم

 

....

 

ناقص و بیمار و فلج بود

 

تمام بدنش ناقص و کج بود

 

گمانم که شفا یافت

 

و این کار همین حضرت ثــــامن

 

همین روح حجج بود

 

 

چه آقـــای کریمی

 

خدایا چه طبیبی

 

نفرمود برو اهل صلیبی

 

نفرمود که در مسلک ما فرد غریبی

 

و فرزند مسیحی

 

مرا نیز شفا داد...

 

چه آقـــای نجیبی

 

.....

 

عجب حال و هوایی

 

عجب صحن و سرایی

 

که هرکس به طریقی شده مشغول گدایی

 

یکی مثل کبوتر پی دانه

 

یکی مثل گیاهی و در این مزرعه دنبال جوانه

 

یکی داد زد  آقا که برای خودتــــان آمدم اینجا

 

"که مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه"

 

و من نیز خلاصه به صدا آمدم و داد زدم

 

ضـــــامن آهو.......